De eerste keer dat ik dit gedicht las sloeg het me genadeloos in mijn gezicht. Zo de essentie in woorden gevangen van leven in verbinding met jezelf en de ander. Iedere keer als ik het herlees raakt het me, ontroert het me, confronteert het me en houdt het me scherp. Het geeft richting aan mijn zijn door de vragen die het bij me oproept. Het zet voor mij een stip aan de horizon,….
Waar raakt het jou?
De uitnodiging
Het interesseert me niet wat je doet voor de kost. Ik wil weten waar je naar verlangt en of je durft te dromen dat het verlangen van je hart vervuld wordt.
Het interesseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het risico durft te nemen jezelf voor gek te zetten voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur van in leven zijn.
Het interesseert me niet welke planeten er om je maan heen staan. Ik wil weten of je de essentie van je eigen verdriet hebt aangeraakt, of open bent gegaan door de teleurstellingen van het leven, of dat je ineengeschrompeld en gesloten bent geraakt uit angst voor meer pijn.
Ik wil weten of je bij de pijn kunt verblijven, die van mij of van jou, zonder het te verbergen, of te verbloemen of het op te lossen.
Ik wil weten of je met vreugde kunt zijn, die van mij of van jou, of je wild kunt dansen en je door extase kunt laten meevoeren tot in de toppen van je vingers en je tenen, zonder te waarschuwen dat we voorzichtig moeten zijn of realistisch, of dat we rekening moeten houden met de beperkingen van het mens-zijn.
Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is. Ik wil weten of je een ander teleur kunt stellen en trouw kunt blijven aan jezelf; of je aantijgingen van verraad kunt verdragen zonder je eigen ziel te verraden.Ik wil weten of je ontrouw kunt zijn, indien nodig en daardoor vertrouwenswaardig.
Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, zelfs als het niet elke dag mooi is, en of je vandaar uit kunt leven.
Ik wil weten of je met mislukkingen kunt leven, van jou of van mij, en toch aan de rand van het meer kunt staan en tegen het zilver van de volle maan kunt schreeuwen: ‘Jaaaa!’
Het interesseert me niet te weten waar je woont of hoeveel geld je hebt. Ik wil weten of je na een nacht van verdriet en wanhoop, vermoeid en gebroken, weer op kunt staan en doen wat gedaan moet worden om de kinderen te voeden.
Het interesseert me niet wie je bent of hoe je hier bent gekomen. Ik wil weten of je met mij in het centrum van het vuur kunt staan zonder daarvoor terug te schrikken.
Het interesseert me niet wáár, wat of met wie je hebt gestudeerd. Ik wil weten wat jou van binnenuit steun geeft wanneer al het andere wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf, of je tijdens eenzame momenten echt van je eigen gezelschap geniet.
– Oriah Mountain Dreamer –